Dat wij hier net kwamen wonen had Rens besloten dat hij graag ijshockey wilde spelen. Aan de trainers lag het niet, maar na een paar maanden zei Rens tegen mij; papa dit gaat hem niet worden, ik lijk wel de clown van de ijshal. Die jongens schaatsen nog beter dan dat ze kunnen lopen. Nou moet ik toe geven dat hij daar gelijk in had, en Rens hing zijn schaatsen in de wilgen en ging weer op voetbal.
We hebben daarna nog heel veel ijshockey-wedstrijden, van het eerste team van Filipstad, samen gezien. En nu is Finn op een leeftijd dat hij vastbesloten naar ons toe komt en zegt, papa en mama ik wil graag gaan ijshockeyen. Mijn ogen beginnen te glinsteren en er staat een grote glimlach op mijn gezicht, ik kijk naar Mariska en zeg tegen haar, komt mijn droom dan toch nog uit.
Na een korte zoektocht naar wat ijshockey spullen, lagen bij een vriendin van Mariska, is Finn er nu helemaal klaar voor.
Alles moet meteen gepast worden natuurlijk
Voor de oplettende ijshockeyfan, we missen nog de elenboogbeschermers, de helm, de stick en de keelbescherming. Maar ondertussen......... (keelbescherming om erge snijwonden rond de keel zo veel mogenlijk te voorkomen)
Na twee trainingen is Finn lekker op dreef en vindt het geweldig leuk om te doen.
Kijk eens hoe hij een puk uit de emmer vist met zijn stick
Papa maak effe een foto!!
En hij is nog trotser als een van zijn broers even komen kijken hoe hij het doet.
Finn heeft een rode broek aan
Als een club een buitenlandse speler aantrekt wordt er meteen veel van je verwacht natuurlijk. Finn mag op 2 januari meedoen aan een jeugdtoernooi, met zijn team, in Charlottenberg. O ja, Charlottenberg is een dorpje aan de Noorse grens op zo´n twee uur rijden hier vandaan!!! S´morgens om zeven uur vertrekken en zijn laatste wedsrtijd is om om tien voor half zes, ik vind het geweldig. Mariska gaat ook gezellig mee......of is dat omdat er in Charlottenberg een gigantische grote winkelcentrum is i.vm. de grens handel, het is voor de Nooren veel goedkoper om in Zweden boorschappen te doen.
We zijn op weg naar Karlstad, naar Mariebergsskogens Julmarknad om precies te zijn. Op zijn Hollands, naar een kerstmarkt. Het weer werkt niet echt mee, het regent. Waar we twee weken geleden nog -12 graden was is het nu +4 graden met regen. Onderweg vertellen we Finn dat er ook weer een Jultomte (kerstman) is. Finn zijn ogen beginnen te glinsteren, ja leuk dan kan ik hem vertellen wat ik voor kerst wil hebben. Aangekomen op de kerstmarkt is er van alles te zien, veel marktkramen met van alles te koop. Maar omdat het zo slecht weer is is het heel heel erg rustig en de kerstsfeer is eigelijk ver te zoeken met zo veel regen.
We hebben liever sneeuw dan regen.
Des-al niet te min vermaken we ons prima met van alles wat er te doen is.
Er zijn opgezette dieren
Kunstwerken in de kerstsfeer.
Levende dieren
En dieren waar je op kan zitten.
Langzamerhand komen we dichter bij de stuga van de Jultomte, en Finn wordt stiller en stiller. De voordeur gaat met een zwaai open en Jultomtes vrouw komt naar buiten en heet ons van harte welkom. Maar Finn twijvelt en zegt tegen Mariska, ik denk dat ik maar niet naar binnen ga mama. Mariska kijkt hem aan en zegt, maar waarom dan niet Finn. Nou vorig jaar heb ik ook mijn wenslijst ingeleverd en ik heb er niks van gekregen. Mariska kijkt mij aan en ik denk, hij heeft helemaal gelijk, hier moeten we wat op verzinnen. Gelukkig hebben we net al zijn kados binnen gekregen. Ik begin op te noemen wat we gekocht hebben zonder dat Finn het door heeft dat we het al in huis hebben. Hij kijkt me aan en begint te glunderen, ja goed idee papa dat ga ik allemaal op mijn lijstje zetten.
Binnen in de stuga van de Jultomte is het lekker warm en Finn krijgt vol de aandacht van de Jultomte omdat het zo rustig is. Finn verteld de Jultomte wat hij graag wilt hebben en de Jultomte zegt dat hij dit jaar beter zijn best voor hem zal doen.
Best wel eng zo dicht bij de Jultomte.
Maar als je dan thuis aankomt mis je toch wel wat als je bij de Jultomte bent geweest. We moeten nog een kerstboom hebben papa zegt Finn, een voor binnen en ook een voor buiten. Nou dat gaan we regelen zeg ik tegen hem en we rijden naar het bos toe.
Dit gaat hem worden!!!
En dit is hem... Voor binnen
En voor buiten heb ik een maatje kleiner uit het bos gehaald.
Het is de eerste keer dat ik zelf kerstbomen gezaagd heb in het bos. En ik moet je eerlijk zeggen, het is geweldig leuk om te doen. Er staan zoveel verschillende soorten en maaten dat je gewoon niet weet welke je moet kiezen. Eerst goed kijken of niemand me ziet, ik hoor een auto en wacht tot deze voorbij gaat en begin met zagen, snel heb ik twee kerstbomen en stop ze in mijn auto ..........
Effe alle gekheid op een stokje, je mag natuurlijk niet zomaar een kerstboom uit het bos halen, hier moet je toestemming voor hebben natuurlijk. Achter mijn werk is een stuk bos wat op de grond van het bedrijf staat. En mijn chef heeft er geen problemen mee als we hier met de kerst een paar bomen weg halen. Maar het klonk wel spannend, toch??
Opa Kaandorp, is na een strijd van ruim 15 jaar tegen allerlei soorten kanker, op maandag 23 november overleden in het bij-zijn van zijn kinderen en oma. Mariska was, de zaterdag ervoor, naar Nederland gevlogen om bij haar vader te waaken. De jongens en ik zijn een paar dagen later naar Nederland vertrokken voor de begravenis van opa Kaandorp.
Opa en Finn.
Het was een mooie kerkdienst voor opa. Het is genoeg zo, heeft opa meerdere keren gezegt als hij weer teveel pijn had. Het is genoeg zo.
Wij willen langs deze weg iedereen bedanken voor het medeleven.
Nou als iedereen weer naar Nederland is pak je hier de draad weer op met de nodige klusjes en bezigheden.
Alle bladeren moeten van ons landgoed bij elkaar geveegd worden, zodat we het gras weer kunnen zien.
En de vogels mogen weer gevoerd worden.
Mariska haar auto is ook naar de garage geweest voor wat updates, zoek de verschillen!!!
Voor
Na
Het meeste wat aan de buitenkant opvalt zijn de nieuwe velgen met winter(spijker)banden. Maar we hebben ook motorvarme en cabinvarme in laten bouwen. Zo wordt de motor voor verwarmd als het vriest en de cabine wordt ook lekker warm gemaakt, heerlijke bijkomstigheid is dat je niet hoef te krabben als je s`morgens weg wilt rijden.
We hebben een drukke veertiendagen achter de rug. In de Nederlandse herfstvakantie is mijn zus, met haar gezin natuurlijk, langs gekomen. Het was voor hun de eerste keer dat ze bij ons langs kwamen. Het was alleen jammer dat onze jongens nog geen vrij hadden. Het kwam er dus op neer dat iedereen moest werken of naar school moest. Toch kon ik nog en dagje vrij krijgen zodat we het een en ander konden laten zien hoe wij hier leven. Ze hadden verderop een vakantiehuisje gehuurd met alle er op en er aan.
Ze hadden van alles mee genomen, en oma had er natuurijk kadotjes voor haar kleine jongentje bij gedaan.
S´avonds waren ze bij ons of wij bij hun, zo konden we gezellig spelletjes doen.
Dit is wel wat anders dan een wedstrijd van AZ 67. Hun eerste ervaring met een ijshockeywedstrijd
Natuurlijk moest er ook gebubbeld worden.
En iedereen moest er fotos van maken.
Lekker gewandeld...
En natuurlijk wavels eten bij de uitkijkpost.
Zelf zijn ze Värmland in getrokken en hebben veel gewinkeld. Dat is het nadeel als je meiden hebt, zelf hebben ik bewust voor jongens gekozen om het winkelen een beetje te voorkomen!!!
Toen de familie Heine vertrokken was, wast het nog niet gedaan met de rust. Het was namelijk Halloween. Een jeugdsoos had een Halloweendisco georganiseerd, en Finn wilde daar graag naar toe. Nou dan sminken we je effe, toch...
Zombie Finn.
De disco was erg leuk, ook hadden ze een spookhuis gemaakt. Finn heeft het niet zo op spookhuizen en vroeg dus aan mij of ik ook mee wilde. Toen we in de rij stonden, om naar binnen te gaan, kwam hij een vriendje tegen. Het is niet eng Finn, het is leuk. Finn kijkt me aan, je hoeft miet mee papa, ik ga alleen, Finn was de eerst van zijn groepje die naar binnen mocht. Na een paar minuten kwam zijn groepje weer naar buiten maar geen Finn. Nog effe wachten en daar kwam hij, het huilen stond hem nader bij dan het lachen, Het was wel eng papa!!
Halloween was voorbij en de familie Griemink staat op de stoep. Het is voor hun onder tussen de derde keer dat de langs komen. Nu hadden onze jongens wel vakantie van school, de enigste die moest werken was ik....
Ook met Cor, Rick en Finn zijn we naar een ijshockeywedstrijd geweest
Hebben we het trollenpad gewandeld
Waar je dan lekker kan grillen.
Finn samen met zijn grote vriend Rick op de foto.
Nog effe bandy spelen.
En dan nog effe lekker eten.
We willen jullie allemaal bedanken voor de twee gezellige weken, we vonden het heel gezellig.
Mariska haar auto heeft zo een creditcard achtige sleutel. Deze kan je in een speciale houder plaatsen in het dashboard. En als je dat niet wilt kan je hem ook in je zak houden, op de startknop drukken en wegrijden. De sleutel moet gewoon in de buurt van de auto zijn om de auto te kunnen bedienen.
We zijn onderweg naar, ik weet het niet meer, maar we waren onderweg in elk geval. De sleutel zit in de houder. Rens was in een lolige bui en zegt tegen mij, wat gebeurd er als ik de sleutel er uit haal. Hij maakt een schijn beweging met zijn handen, maar voordat hij bij de sleutel is heb ik hem al te pakken. Ik trek hem uit de houder en gooi hem naar achteren toe. NEEE, wat doe je nu zegt hij, starks stopt hij er mee. Ik begin hard te lachen en leg hem uit hoe de sleutel werk. Nou ik dacht effe, zegt Rens na de uitleg.
Finn zit al ruim een jaar op zwemles, maar hij wil voor geen goud in het diepebad. Dus hebben we besloten om, zelf, met hem extra te gaan zwemmen. De eerste paar keer dat ik ben heen gegaan liep hij meteen naar het ondiepebad en het speelbad en ging daar lekker spelen. Na wat overtuigingkracht ging hij met mij mee richting het diepebad. Maar dan wel naar het bubelbad wat naast het diepebad staat. In iedergeval wel een stukje in de goede richting dacht ik zelf. Na een aantal weken is het me toch gelukt om hem langzaam aan het diepebad te laten wennen. Iedere keer is hij wat dieper naar beneden gelopen op de invalidetrap die in het diepebad staat. Toen hij in een keer door had dat hij bleef drijven met zijn drijvers om zijn armen was hij niet meer het diepebad uit te slaan. We hebben alle hoeken van het bad gezien en hij wil niet meer in het ondiepe, dat is voor kleine kindjes papa zegt Finn.
Als je veel gezwommen hebt val je zelfs in slaap achter de computer.
Het extra zwemmen blijven we verloopig nog effe volhouden, het is niet alleen leuk maar ook goed voor ons alle twee.
De dagen worden weer korter en de zon schijnt al aanzienlijk minder, zoveel minder dat we het niet meer redden met allen de zonnepanelen. Dus het wordt weer tijd om de palletkachel op te starten.
Onze palletkachel in de kelder.
De pallets in de bak gedaan en de kachel aan gedaan. De wormwiel begint de pallets in de kachel te voeren en ik hoor dat de waaier aan gaat en hij brand, mooi denk ik. Ik loop naar boven en ga wat drinken. Net voor voor dat ik mijn eerste slok neem gaat het brandalarm in de kelder af. Ik ren naar beneden en ik wordt meteen omringt door een dikke rook laag. Het eerste wat ik denk is dat het wel op een oefening van de brandweer lijkt, oude tijden herleven bijna. Maar niks is minder waar, de rook wordt uit de kachel geperst. Ik zet de kachel uit en open een aantal kelderramen zodat het effe door kan tochten. Ik open de kachel om de brandende pallets er uit te halen en gooi ze in de tuin.
Als de rook wat opgeklaard is controleer ik de kachel, ik kan niks vreemds vinden. Ik maak voor de zekerheid het een en ander schoon. Nog maar een keer proberen, dit keer blijf ik in de kelder om te kijken wat er fout gaat. Na een paar minuten komt het rook weer niet uit de schoorsteen maar word deze weer uit de kachel geperst. Ik stop de kachel weer en maak hem weer schoon. Het wordt tijd dat we een monteur bellen denk ik.
De monteur werkt hier bij de Wasa-fabriek en heeft nacht dienst, dat wist ik natuurlijk niet dat vertelde hij me later.... Ik kom om 7 uur bij je zegt hij. Om een lang verhaal kort te maken, hij heeft het een en ander gecontroleerd en vervangen. Het gedeelte waar de pallets in vallen en verbrande waren, in verloop van tijd, de gaten ingebrand. Hierdoor kon de ventilator zijn werk ook niet goed doen. Maar de grootste boosdoener was de schoorsten, deze was te koud. Hierdoor kon de warme rook niet goed omhoog komen, de rook werd als het waren naar beneden gedrukt.
De bak waar de pallets verbrand worden
Met de gaten en scheuren na jarenlange trouwe dienst.
Samen hebben we de kachel weer opgestart. in het begin kwam de rook weer uit de kachel zelf maar in veel mindere maten. Al snel verdween de rook en kwam het uit de schoorsteen, zoals het hoort.
Ik heb toch, voor mijn eigen geruststelling, s´avonds de kachel weer uitgedaan nadat hij de ketel had opgewarmd. Vanmiddag de kachel weer opgestart en wat denk je, de rook kwam gewoon uit de schoorsteen zoals het hoort.
We zijn nog niet helemaal klaar voor de winter, in het achterste gedeelte moet nog gevuld worden met hout voor de openhaard in de woonkamer, maar dat komt wel goed.
Dat ik in Januari begon met het bouwen van de stuga, tot aan de zomervakantie, was ik z´n 12 kilo afgevallen. Daar was ik best wel een beetje trots op. Nu is daar weer een paar kilo aangekomen natuurlijk, maar ik voel me goed. Ik weg nu rond de 86 kilo en dat probeer ik zo te houden.
Rens daarin tegen is, vanaf Februari tot heden, 22 kilo aangekomen, van 70 kilo naar 92 kilo. En nou hoor ik je al denken, 22 kilo jeejte wat is er aan de hand. Eigenlijk niet zo veel. Hij is niet ziek ofzo Hij gaat iedere dag naar de gym om daar keihard te trainen. Hij eet een aantal keer per dag extra, een bord vol met kip en pasta, en dan eet hij met ons ook nog warm eten mee. Ik moet eerlijk bekennen hij heeft een mooi lichaam gekregen en hij zorgt er goed voor. Als hij, in zijn onderbroek, door de woonkamer loopt zie ik dat Mariksa naar hem kijkt en dan begint ze te glunderen Dan kijkt ze naar mij maar dan verdwijnt dat glunderen heel snel van haar gezicht.
We hebben al een aantal weken mooi weer, en daar genieten we dan ook volop van, als we terug komen van ons werk. lekker effe weg met de kano of een stukje fietsen.
Die kant op papa
Finn wist een plekje waar goud zou liggen hij had zijn emmer, schepje, potje en zeef meegenomen zodat we meteen konden beginnen met goud zoeken.
De Caravan is nu ook overgeschreven op een Zweeds kenteken, dit heeft overigens wel wat voeten in aarde gehad. Om een lang verhaal kort te maken. De oranje reflectoren aan de zijkant moesten oranje lampjes worden en de witte lampjes aan de voorkant moesten witte reflectoren worden. Maar het is nu gelukt. En dan krijg je de spullen zo opgestuurd:
In het karton wat uitsteekt zit het nieuwe kenteken wat op de caravan moet en onder in de brievenbus lag de kenteken-papieren incl. de overschrijvings-papieren als je de caravan weer gaat verkopen. Dus als je kwaad wil..........
Het oude kenteken en het nieuwe kenteken.
We hebben een hond(je), maar Finn is als de dood voor andere honden. Nu wil het geval dat, de mevrouw die onze hond knipt, een nest pupies heeft. Dus Marika dacht dat het wel wijs was om met Finn heen te gaan en hem een beetje aan andere honden te laten wennen. Het was geen probleem dat ze langs kwamen.
Finn gaat wer langs als ze wat groter zijn, hij vond het geweldig.
Een paar weken geleden had ik mijn vader gesproken en die vertelde dat hij windows 10 had geinstalleerd op zijn computer, een fluitje van een cent zegt hij. Dus ik dacht, als hij het kan moet het voor mij helemaal een eitje zijn. Maar omdat de computer van Mariska is en ze hem gebruikt voor haar werk kan ik dus niet zomaar effe windows 10 gaan installeren. Als het fout gaat heb ik het gedaan natuurlijk. Na een bedenktijd van een aantal weken hebben we toch besloten om het maar te doen.
Gisteren was het zo ver. Toevallig staan Rens en Jesse ook in de keuken en ik vertel ze heel trots dat ik Windows 10 op de computer ga instaleren. Dit wordt de eerste computer met Windows 10 hier in huis, ik ben benieuwd zeg ik tegen hun. Rens en Jesse kijken elkaar aan en beginnen een beetje te lachen. Wat lul je nou man, wij hebben het al weken op de computer en het werkt perfect. Daar gaat mijn trotse gevoel...... Na twee uurtjes staat Windows 10 er op en alles werkt perfect.
En hij is alweer voorbij, vandaag heb ik alweer mijn eerste werkdag achter de rug, maar we hebben wel het een en ander gedaan natuurlijk.
Vlak voor de vakantie hebben we het pad weer oplaten knappen omdat, als we naar boven rijden met de auto, de stenen om je oren vliegen.
Oude situatie met grove stenen
Nieuwe situatie met wat fijnere stenen.
Nu liggen er wat fijnere, platte, stenen die wat dichter op elkaar liggen. Nu is het bijna onmogelijk, het lukt Mariska wel natuurlijk, om te slippen met je banden.
Ook zijn we een weekje er tussen uit geweest. Eerst naar Kolmården, naar een camping en een dierentuin. Het was een niet zo een gezellige camping. Iedereen stond netjes op een rij en bleef, net zo als ons, een paar dagen. Eigenlijk om alleen de dierentuis te bezoeken en dan weer verder te trekken.
Maar we hebben ons wel vermaakt daar,
Jesse en ik hadden een Sagway gehuurd, en dat is wel effe wennen moet ik je eerlijk vertellen.
Effe golfen.
Jesse vertrouwde mij niet mnet het schrijven van de punten
De dag dat we de dierentuin gingen bezoeken hadden we heerlijk weer, tevens was er in de dierentuin een pretpark.
De linxs
En Bamse (in het geel), de kinderheld
Beren,
En Tijgers en nog veel meer.
En dan weer samen in de achtbaan.
Na een paardagen zijn we naar een oude vertrouwde camping in Marianelund gerenden, Spilhamarscamping, een aanraader voor jong en oud. Voor dat we emigreerde zijn we hier al een aantal keren geweest en nu hebben we weer genoten van de gastvrijheid van Johan en Annie.
We hadden wer een heerlijk plekje.
Lekker gezwommen
Hier springt Jesse van de duiktoren.
Ook zijn we weer bij Pipi en Emil wezen kijken (Astrid Lindgrensvärld).
Pipi
En samen op de foto met Emil
Na een weekje waren we weer thuis en kregen we bezoek van opa en oma Kaandorp. Het weer was die week niet optimaal , maar we hebben het beste er van gemaakt.
Eten met oma.
En met opa.
Finn was, tijdens het spelen, hard op zijn elleboog gevallen, en je raad het al een dag later kon ik met hem naar het ziekenhuis om foto´s te laten maken. Finn en ik zijn alleen heen gegaan, het is een uur rijden naar het ziekenhuis.
Daar zit hij dan te wachten op de dokter.
Er bleek gelukkig niks aan de hand en na een uur of twee konden we weer huiswaard keren.
In de laatste week zijn we naar Stockholm gegaan, we moesten nieuwe ID kaarten hebben. Deze moeten wij aanvragen bij de Nederlandse ambasade. Dus samen met Rens heb ik Opa en oma op het vliegtuig gezet en Mariska volgde later, samen met Finn en Jesse, met de trein vanuit Karlstad.
Finn vond het prachtig
Wachten op de volgende verbinding.
Rens en ik hebben lekker in de auto gegeten.
We hadden een hostel geboekt, dit hadden we nog nooit gedaan en eigenlijk wisten we niet wat ons te wachten stond.
Wel wisten we dat de hostel een boot was, we hadden twee kamers geboekt die, achteraf, vreselijk warm en gehorig waren. We hadden de volgendendag s´middags een afspraak bij de ambasade, We moesten eerst nog effe opzoek naar een fotograaf voor wat pasfoto´s nadat we dat gedaan hadden bleek de ambasade 100 meter verderop te liggen, maar we waren veel te vroeg natuurlijk. Toch even aanbellen of we nu niet terrecht konden. Nee meneer het zit vandaag helemaal vol, u moet gewoon vanmiddag terug komen. Nou tot vanmiddag dan, dan gaan we eerst wat leuks doen. Na 20 meter komt Mariska een leuke kledingzaak tegen, en ze kijkt me aan, ze weet dat het niet werkt als je met 4 jongens op stap bent, ik wil toch even kijken zegt ze en wacht ons antwoord geeneens af. Na een paar minuten komt ze alweer naar buiten, nou dat schiet lekker op denk ik. De ambasade heeft me gebeld, we kunnen nu heen er is een gezin niet opkomen dagen. Top, denk ik.
Nadat we klaar waren hebben we lekker de toerist uitgehangen. Diverse dingen bekeken en musea bezocht.
Het zee aquarium
En eigenlijk wat het meeste indruk op ons gemaakt heeft is het Vasa Museum. Vasa is een oorlogsschip die op zijn eerste vaart 10 augustus 1628, na 1300 meter varen, zonk. Na 333 jaar is het schip geborgen en, om het simpel te zeggen, een museum omheen gebouwd. Het schip is zo goed bewaard gebleven dat zelfs gereedschap, zeilen, eten en menselijke reseten incl. kleding bewaart is gebleven.
Als je nog eens in stockholm komt is dit een aanraader om naar toe te gaan, Het Vasamuseum.
Natuurlijk hebben we ook allerlij klusjes nog gedaan rondom het huis, het is hier nooit af.
Finn zijn stuga geverfd, deze moet geel een rood worden.
Terras gemaakt.
De boel opgeruimt.
Een bord geplaatst.
Morgen gaat ze weer open!!!
En nog een paar dagen bezoek gehad van oude buren, Lex en Marjolein.
En nu? Zoals ik begon met dit stukje, ik ben weer aan het werk, de jongens hebben nog twee weken te gaan van hun tien weken vakantie periode en Mariska moet zich ook volgende week op school melden om te kijken waar ze les moet gaan gaan geven en al haar nieuwe collega´s te onmoeten
