woensdag 23 juli 2014

Dag van nationale rouw

Niemand, maar dan ook niemand, in Nederland is ontkomen aan het feit dat er, afgelopen donderdag, een vliegtuig naar beneden is geschoten boven de Oekraïne. Vandaag op de dag van nationale rouw vind ik het gepast om er even bij stil te staan.

Afgelopen donderdag, we waren nog op de camping, kreeg ik een telefoontje van mijn vader. Heb je het nieuws gelezen, vraagt hij. Ja een beetje, zeg ik tegen hem. Heb je gelezen dat er een vliegtuig is neergestort, vraagt hij iets ernstiger. Ja even snel, zeg ik tegen hem. Oké zegt papa, het is hoogst waarschijnlijk dat je neef er in zit maar ze zijn het nog aan het uitzoeken. Shit, is op dat moment het enige wat ik kan zeggen

Op dat moment weet ik nog niet zo goed wat ik met mijn gevoel aan moet. Ondertussen blijven we de berichtgeving over het vliegtuig volgen op het internet en hebben contact met mijn familie. Het word bevestigd Marco zat inderdaad in het vliegtuig. Marco was op de terug weg van Nederland naar Australië waar hij woont , terug naar zijn vrouw Angela. Marco en Angela hadden, voor een paar weken, Nederland bezocht. Angela was al een week eerder terug naar huis gegaan en Marco ging afgelopen donderdag terug naar huis.

Vandaag zitten ook wij voor de tv te kijken hoe de stoet met auto´s van Eindhoven naar Hilversum rijd, een heel indrukwekkende stoet. En als laatste, op RTL4, verschijnt er een lijst met namen, ook die van Marco verschijnt op tv. Dan, dan trek ik het even niet meer.


Hierbij willen wij dan ook Angela, Ome Jan en tante Annie, Marlies met haar familie en de gehele familie Grippeling heel veel sterkte toewensen in deze tijd. 

Marco Grippeling
1966-2014

maandag 21 juli 2014

Vakantie

Afgelopen week waren we " weer " aan een welverdiende vakantie toe. Mariska en Finn hadden besloten dat we met de caravan weg moesten. Ik had besloten dat Jesse mee moest en Rens vond het wel een leuk idee om alleen een weekje thuis te zijn. Met iets tegenzin ging Jesse mee, want waarom mag Rens wel ........ We zijn naar Karlskoga afgereisd en wel te verstaan naar de Lunedet camping. Een simpele camping met een strandje op nog geen 40 minuten rijden van huis.

Ik had nog geen tijd/zin gehad om ook de caravan over te zetten op een Zweeds kenteken.
Omdat Mariska eerst nog moest werken hadden we besloten dat de jongens en ik alvast naar de camping zouden gaan. Wij maken alles wel even in orde had Finn tegen Mariska gezegd.

Ik moet eerlijk zeggen, de voortent stond heel snel.
Zo snel dat we besloten hadden om blåbär zijn gaan zoeken.
Zo zitten ze nog aan de struik en...
... zo zitten ze in het mandje
Finn kan er geen genoeg van krijgen.
De eerste dagen waren afwisselend met zon, wind er regen maar de laatste dagen hadden we schitterend weer.
En als het iets minder is zit je gewoon binnen,
of kijk je Pipi als het regent.
Of je lees de krant.
Alfred Nobel Museum.
In Karlskoga staat het Alfred Nobel Museum, een aanrader moet ik eerlijk zeggen. Bij de kassa had ik snel gelezen dat er ook rondleidingen waren maar ik schonk daar voor de rest niet zo veel aandacht aan. Er staan op het terrein verschillende gebouwen en we hadden diverse gebouwen bekeken tot dat we bij het hoofd gebouw aan kwamen, het gebouw waar Alfred Nobel de laatste drie jaar van zijn leven heeft gewoond. Laat daar nou toevallig de rondleiding beginnen, wij waren de laatste die binnen mochten. Een jonge dame, verkleed als een bediende uit de tijd van Alfred Nobel, heet ons van harte welkom en vraagt of we haar willen volgen naar de volgende kamer, de eetkamer. Ieder een loop langzaam naar de eetkamer en ik kom als laatste de eetkamer in, er zijn overal zoveel dingen te zien dat ik niet zo goed om mijn heen oplet. In de eetkamer staat een grote tafel en er zit een goed lijkende pop (althans dat denk ik) van Alfred Nobel zogenaamd te te eten. De jonge dame gaat verder met haar verhaal en nog geen twee tellen later, terwijl ik ontspannen aan het rondkijken ben, staat Alfred Nobel op (het is dus helemaal geen pop) en zegt -zal ik maar mijn eigen verhaal vertellen ik was er tenslotte zelf bij-. Ik schrik me de tering en Alfred, Ondertussen kennen we elkaar goed en mag ik hem bij zijn voornaam noemen, ziet dat en loopt op mij af om me een hand te geven. Je bent niet de eerste die zo schrikt en zal zeker niet de laatste zijn, gisteren had ik een bus vol Japanners die zijn nog aan het bijkomen, zegt hij lachend.

Alfred Nobel him selfe.
Als troost dat ik zo schrok mochten de jongens met hem op de foto, Finn had het eigenlijk ook wel een beetje gehad met hem en wilde eigenlijk naar buiten.
Overal lag dynamiet..... en Jesse vond dat prachtig
Zijn testament.
En zijn testament uitvergroot.
Testament kort samengevat: Er zijn maar een aantal mensen die wat geld krijgen van Alfred Nobel. De rest gaat naar het, nu zo bekende, Nobelprijs. Familie is het daar natuurlijk niet mee eens en vecht dit bij verschillende rechters in verschillende landen uit. Tevens wil, de toenmalige, koning van Zweden niks weten van een zogenaamde Nobelprijs. Hierdoor wijken de curatoren van Alfred Nobel uit naar Noorwegen, waar ze hartelijk welkom zijn. Hier wordt ieder jaar nog, op 10 December de sterfdag van Alfred Nobel, de Nobelprijs uitgereikt in Oslo.

De vijf oorspronkelijke prijzen.
En de vijf oorspronkelijke prijzen vernoemd 
Hij vertelde zijn hele levens verhaal zo goed dat het beren interessant was om naar te luisteren, We hebben met zijn alle genoten, dit museum is zeker een bezoek waart.

Finn met een geleende hoed van Alfred.
Weer buiten gekomen is het tijd voor een ijsje en wat ontspanning.
Blik gooien.
En een ring om een spijker werpen.
Mocht je meer interesse hebben over Alfred Nobel zijn hier een aantal linken.
Link van het museum: http://nobelmuseetikarlskoga.se/index.php/alfred-nobel
Link van Wikipedia over Alfred Nobel: http://nl.wikipedia.org/wiki/Alfred_Nobel

Weer terug naar de vakantie.
We hebben niet de hele vakantie de culturele toerist uit gehangen natuurlijk.
klauteren langs de water kant

Veel drinken
En in het water spelen natuurlijk.

Er achter komen dat je internet tegoed op is halverwege de maand, dat is echt k.. papa
lekker een boekje lezen.
Ook moeten er alledaagse dingen gebeuren zoals eten koken en de afwas doen natuurlijk.


en waarom hebben we kinderen mee op vakantie...........
En als beloning een ijsje. De mijne lekt papa kan je me helpen.
En die van mij is al op.
We hebben nog even voor de ontspanning minigolf gedaan. Al na de eerste baan was de ontspanning er wel af en bestond er direct een soort competitie tussen Jesse en mij. Ik mag van Jesse niet vertellen dat ik met 20 punten verschil gewonnen heb, dus dat doe ik ook niet. Ik vertel het niet ik schrijf het alleen maar op.

Hier had hij nog een voorsprong.
Finn vloog van de ene naar de andere baan.
Op een avond kon je nog mee met een rondvlucht met een helikopter. Ik had Jesse bijna zo ver dat hij ging maar het laatste moment haakte hij af.

Zal ik wel of zal ik niet.
Wat een herrie.
We hebben een heerlijke week gehad op de camping en Rens had een heerlijke week thuis gehad. Ondertussen is het normale leven hier weer begonnen.

donderdag 10 juli 2014

Woorden "schat"

Het is al dagen boven de 25 graden met uitschieters naar de 30 graden toe. Het is drukkend warm buiten, zo warm dat je eigenlijk wel ergens wilt gaan zitten en een koud biertje, of twee, wilt opdrinken.

Dan doen we dan ook maar, en wel voor de caravan. We hebben de caravan afgelopen zaterdag, van binnen en van buiten, helemaal schoon gemaakt. Ik zag Finn al met een grote lach op zijn gezicht lopen. Eerst kwamen zijn knuffels toen zijn kleren en daarna zijn bed, zo ik ga ik de caravan slapen met mama zegt hij. Weet mama dat ook zeg ik tegen Finn. Nee, dat ga ik zo vragen. Mariska is wel in voor dit soort dingen, ik slaap dus al een week alleen boven.

Terug naar de warme temperaturen waar ik mee begon. We zitten voor de caravan met een biertje voor mij en voor Mariska en een limonade voor Finn. Mariska leest een boekje en Finn tekent een mooie tekening. En ik, ik geniet van mijn biertje en luister naar Beth Hart live in Paradiso. Een blues-achtige rock-muziek, en ik vind het geweldig om er nu naar te luisteren. Op een gegeven moment, midden in een nummer, zingt ze "motherfuckers", en toevallig zit ik net te kijken naar Mariska en Finn. Eerst gaat het hoofd van Mariska omhoog en ze kijkt naar Finn, bijna gelijktijdig gaat Finn zijn hoofd omhoog en die zegt meteen, oohh dat mag je niet zeggen mama. Nee je hebt gelijk zegt Mariska dat is niet zo netjes. Finn begint ze lachen.

Finn zijn woordenschat is veel uitgebreider dan die van Rens en Jesse op die leeftijd, hij is zelfs uitgebreider dan zijn vriendjes op school. De jongens willen nog wel een woorden gebruiken, in het Zweeds of in het Nederlands, die we liever niet hebben dat Finn ze gaat overnemen, maar dat gebeurd nu eenmaal gewoon als je twee grote broers hebt zie al 13 en 16 jaar zijn. Zelfs de bekende, internationale, groet met de hand/vinger wordt door hem ook al gebruikt. Iets waar we niet trots op zijn natuurlijk, maar we kunnen moeilijk zijn handje er afhakken om het in de toekomst te voorkomen.

maandag 7 juli 2014

Apen-trots.

Om hier een opleiding te volgen op het Gymnasium heb je een X-aantal punten nodig om toegelaten te worden voor een bepaalde richting. Rens wil graag de opleiding voor elektricien volgen en heeft hier voor minimaal 175 punten nodig.

Rond december, vorig jaar, kregen we te horen dat Rens nog maar 170 punten had en zo onvoldoende punten om de opleiding te volgen. Een teleurstelling natuurlijk, Mariska was net met hem op school geweest en daar vertelde ze hem dat hij zich geen zorgen hoefde te maken want alles ging goed. Ondertussen had Rens te horen gekregen dat er maar 12 plaatsen waren en 15 kandidaten die toegelaten wilde worden.

Om een lang verhaal kort te maken: wie de meeste punten heeft wordt als eerste toegelaten.

Hij heeft de laatste maanden op school zijn uiterste best gedaan om zijn punten op te halen, niet dat hij daarvoor niks deed, hij werkte hard. En het is hem gelukt we kregen vorige week een brief van school dat hij is toegelaten voor de opleiding, hij had maar liefst 220 punten behaald.

We zijn apen-trots op hem, dat hij zich in zo korte tijd, zo veel kennis heeft opgedaan om hier, ruim voldoende, punten te halen om een beroepsopleiding te kunnen volgen. Top gewoon.

Weer terug van weggeweest.

We hebben veertien dagen in Nederland vertoeft. Waren we in April nog op ziekenbezoek bij opa Kaandorp, voor de geïnteresseerde het gaat weer geweldig goed met opa, nu waren we op vakantie. We hebben heleboel vrienden en kennissen spontaan ontmoet, en bij andere wilde we perse langs gaan. (voor de gene die ons gemist hebben, we komen over ...... jaar wel weer een keer in Nederland) We hebben zo veel gedaan en gezien dat het eigenlijk niet eens op een vakantie leek (maar dat hadden we op ander blogs al gelezen). We zijn ondertussen weer ruim een week thuis en zij we weer gewoon aan het werk en doen we de gewone dingen van de dag.

We zijn al een aantal keren vroeg vertrokken in Zweden om ergens naar toe te gaan. Vaak zie je dan de " gewone" dieren langs de weg zoals hertjes en elanden. Wat ons nu op viel is dat we deze helemaal niet zagen, er waren eigenlijk heel veel vogels langs de en op weg. Tja dan kan het wel eens gebeuren dat er een te laat weg vliegt natuurlijk, en voor een vogel wijk ik niet uit.
Er was een vogel die te laat weg vloog van de weg, dit gebeurde al in Zweden. Bij een stop in Duitsland ontdekte Jesse dat hij nog achter het nummerplaat zat. 
We hebben de verjaardagen van Rens en Finn bij opa en oma Hoebe gevierd. Het was heerlijk weer zodat we lekker buiten konden zitten. De jongens zijn flink verwend met cadeau´s. Bedankt allemaal!!!!

Een mooi cadeau van opa en oma Hoebe, van opa en oma Kaandorp had hij een boerderíj gehad
Samen bouwen.
Wachten op de visite duurt lang....

Het mooiste cadeau was dat opa Kaandorp er ook was. Dat biertje was overigens niet van hem!!!!

We zijn ook even op de boerderij van Gerard en Wilma geweest voor een kopje koffie. natuurlijk zijn we ook even in de stal wezen kijken. Uuuhh we, ik was binnen en Finn bleef buiten staan. Ik zie ze zo ook wel papa, maar ik wil wel dat je een foto maakt dat ik op de tractor zit zegt Finn.

Niet op de foto met een koe, maar wel op de tractor.
Samen met opa, Jesse en Finn zijn we naar Artis gegaan. Finn wilde zo graag naar een dierentuin en nu hoeven we niet zo ver te rijden.

Mooi he papa. Finn vloog van het ene hok naar het andere hok.
Samen met zijn grote broer.
Kijk, zo doet een gorilla. 
Bij chimpansee´s stond hij ook zo toen stond er, een eens, voor Finn een grote chimpansee stond te gillen en te krijsen. Ik heb hem nog nooit zo hard zien wegrennen en wit wegtrekken.

Natuurlijk was er ook een speeltuin.
Koffietijd.

Als je het niet kan zien wordt je getild.
Schitterende vissen.
We hadden nog een afspraak staan dat we zouden gaan bbq-en bij de familie van Burgel. Wij zouden voor het vlees zorgen en zij voor de rest. Het was niet erg best weer maar we hebben genoten.
Er hoort ook een lekker biertje bij natuurlijk.
Er was van alles weer te veel natuurlijk maar het was heerlijk.
Niet veel later zaten we knus om de vuurkorf.
Vuurkorf??? Vuur-melk-bus!!!
Al 39 jaar gaan we met de familie Grippelling een weekend ergens op een camping staan. Het kwam toevallig zo uit dat het precies in onze vakantie viel. We hebben schitterend weer gehad met een beetje veel wind, maar ja wat wil je als vel pal aan het IJsselmeer zit.

Het welkomstdrankje was bij ome Kees.
Mariska zat al klaar met de koffie en Ping was al gedoucht. 
Als je s´avonds laat naar bed gaat heb je s´ochtends wat moeite met alles zeg maar.
Maar als je lekker ligt......
Tante Gerda was pannenkoeken aan het bakken en tante Tiny zorgde er voor dat iedereen genoeg kreeg 
Allemaal voor mij tante Tiny????
En dan snel weer zwemmen
Het bad werd gevuld met water uit het IJsselmeer.
Ook moet er flink gedronken worden als het zo warm is. Voor de slimmeriken, hij is gevuld met water natuurlijk. 
En daarna weer spelen.
We zijn ook nog wezen uit eten met een aantal oud collega´s van de brandweer, Het was bij mijn bij mijn zuster of buurvrouw of tante, ik weet niet meer hoe die tent heet in Heemskerk maar het was weer heerlijk

Een tafel vol..
Met heerlijk eten.
En natuurlijk moet je dan met Finn de volgende dag ook nog even langs de brandweer om even te kijken en in de brandweerauto´s te zitten.




Samen met Jitse en je ziet ook nog een klein stukje Jeroen. Het is niet zo dat Jitse......... of dat Jeroen zo..... We houden het er maar op dat ik op de verkeerde plaats stond toen ik de foto ging maken.
Ondertussen hadden we ook nog een fiets voor Mariska gekocht. Ze kon hier geen leuke fiets vinden dus hebben we er maar een meegenomen vanuit Nederland. De fiets heeft een geweldig mooie blauwe kleur.

De eerste meters zijn weer spannend, Finn kan niet zo goed stil zitten.

Ook zijn we een dagje naar Borne gereisd om Biljana, Karel en de kids op te zoeken. Hun waren een aantal jaren geleden spontaan bij ons langs geweest zonder dat we ze kende. Ondertussen hebben we een hele goede band met ze opgebouwd. Het jammere is dat we geen foto´s hebben van ons dagje in Borne. Des al niet te min was het beren gezellig en zaten we propvol met lekker eten.

Op de terugweg van Borne naar huis werden we gebeld door Ping. Ze had de jongens bij opa en oma opgehaald en ze gingen nu karten in Huizen (de bedoeling was ijskarten in Den Haag, maar die was gesloten), of we ook langs wilde komen, jullie rijden er zowat langs zei ze. Ja hoor we komen er aan............

Op willekeurige volg orde: Jesse, Rens Rick, Cor, Jesseke en ik 
En natuurlijk Finn
En wie is de winnaar.
En dan is het weer tijd om afscheid te nemen. We hebben een heerlijke (drukke) vakantie gehad, heel veel mensen gezien en gesproken. Maar eigenlijk waren we weer blij dat we naar huis konden naar de rust en de natuur en ons eigen bedje natuurlijk.

Een wagen vol bepakt....
En een tevreden vrouw......
We willen iedereen bedanken, maar speciaal opa en oma Hoebe omdat we daar veertien-dagen te gast mochten zijn. Het moet af en toe wel druk zijn geweest met een gezin van vijf over de vloer, Dank je wel opa en oma we vonden het gezellig.

P.s. Sorry opa Kaandorp dat het zo lang duurde. Maar we hadden even onze rust nodig, ha ha ha.