zondag 27 april 2014

Het was even stil op het blog.

Het was even stil rond om het blog, maar dat had zijn redenen.... We waren, door familie omstandigheden, even voor een paar dagen terug in Nederland. We weten al jaren dat Mariska haar vader ziek is, de ene keer gaat het beter als de andere keer. En iedere keer als hij naar het ziekenhuis gaat voor een of andere kuur zegt hij dat hij weer wat tijd gaat kopen, tijd om o.a. lekker van zijn pensioen te genieten. De donderdagavond voor Goede Vrijdag kregen we een telefoontje dat het niet zo goed met opa ging. We hadden s´avonds al besloten dat Mariska samen met Finn, op zondag met het vliegtuig, naar Nederland zou gaan.

We hadden een, zo normaal mogelijke, goede vrijdag. Mariska had een brunch geboekt bij .......... ik weet niet meer hoe het heet maar we moesten 45 minuten rijden. De brunch was heerlijk en typisch Zweeds.

Het was heerlijk en je mocht zo vaak opscheppen als je maar op kon.
Na de brunch even wandelen, het was heerlijk weer.
Als je niet op de foto wil dat groet je je vader gewoon op deze manier!!!!
Even kijken welke kant we op moeten.
De gebroeders.
We moesten ook nog even eieren zoeken natuurlijk.

Ze liggen overal.
Soms kan je er zo bij.
En soms kan je er niet bij
Dan krijg je hulp van mama.
Ondertussen hadden we besloten dat niet alleen Mariska en Finn naar Nederland zou gaan maar dat we met zijn alle zouden gaan. Het toeval wilde dat de jongens vakantie hadden. Ik had mijn chef gebeld en het was geen probleem dat ik een paar dagen extra vrij nam. De verzorging van de hond en de kat was voor de buren geen probleem.

Wat ook een traditie in Zweden is dat kinderen, verkleed als een oude vrouw en man, een tekening komen brengen met een paasgroet. Als tegen prestatie wordt er dan snoep uitgedeeld aan de kinderen. Omdat we dit helemaal vergeten waren hadden we ook vergeten snoep in huis te halen. En bij de eerste keer dat de bel ging stonden er meteen 10 kinderen op de snoep. Met lede ogen moest Finn toekijken hoe zijn paaseieren uitgedeeld werd aan de kinderen die aan de deur stonden. Na dat we Finn het een en ander hadden uitgelegd en beloofd hadden dat we nieuwe eieren voor hem gingen halen was het geen probleem meer. Maar Finn is slimmer dan wij denken, Finn had ondertussen ook een berg tekeningen gemaakt, zijn spiderman pak aangetrokken en ging langs de buren zijn snoep weer ophalen.

Ze stonden wel even te kijken maar ze vonden het prachtig.
We zijn de volgende dag om 4 uur opgestaan en vertrokken richting Nederland. Alles ging voortvarend, behalve dat we, na ongeveer 500 kilometer, er een oranje lampje gaat branden met de tekst motor check. Ik heb de auto langs de kant gezet, de motorkap omhoog gedaan en de motor gecheckt. Ik kon natuurlijk niks vinden. In het boekje stonden ongeveer 10 verschillende mogelijkheden wat het misschien kon zijn. En als laatste stond er dat je de plaatselijke Hyundai dealer maar moest bellen. Ik hield het er op dat er iets met de uitlaat was. In Nederland, bij een Hyundai dealer, bleek dit ook zo te zijn. Iets met twee sensoren, niks aan de hand alles gereset.

Op de boot kon Finn even spelen.
Konden wij even rustig aan doen.
Genieten van het weer.
Al hoewel Finn het een klein beetje eng vond.
In Nederland sliepen wij bij mijn vader en moeder. Bijna iedere dag zijn we wel even bij opa geweest en leek wel of opa iedere dag een beetje opknapte. Ondertussen hebben we hem ook al weer gesproken via de Skype en hij heeft alweer bijna zijn oude babbels weer terug dus dat is fijn om te zien en te horen.

In Nederland hebben we diverse mensen gesproken en gezien. Iedereen was verbaast om ons te zien maar na wat uitleg was het wel duidelijk waar voor wij terug waren.

Finn heeft opa Hoebe geholpen met water geven
Ondertussen zijn we weer thuis, Mariska heeft dit keer ook een deel gereden.
De dagen gaan even goed verder. De dag na dat we thuis kwamen was Mariska haar verjaardag. Ik had Rens en Jesse een maand geleden al gezegd dat ze dit jaar zelf een cadeau voor hun moeder moesten kopen, geen probleem zeiden ze. Ze hebben tot het laatste moment gewacht met kopen natuurlijk. Ze hebben, samen met oma Hoebe mooie cadeaus voor hun moeder gekocht. Ze heeft lekkere luchtjes, chocola en een massage bon gekregen.

Even mama helpen.
Het was zo mooi weer hier dat er gezwommen moest worden.

Het gras blijf ook gewoon groeien.
Een heerlijke maiskolf op de bbq
Zo ik ben weer helemaal bij met de blog. Voor iedereen die we even gesproken hebben, de volgende keer spreken we jullie even langer.

Voor de opa´s en oma´s
Opa en oma Kaandorp heel veel strekte de komende periode. En opa en oma Hoebe bedankt voor de gastvrijheid, we hebben heerlijk geslapen en gegeten.


woensdag 16 april 2014

Weer voor de eerste keer.

Vanmiddag ben ik met de mountainbike het bos in gegaan, en het was weer even wennen. Het was weer wennen om weer lekker op de fiets te zitten, het was weer even wennen om de bergen en heuvels op te fietsen, het was even wennen om te zien dat er op een aantal stukken nog sneeuw lag (dat fietst niet zo makkelijk) en het was weer wennen omdat de conditiemeter van mij om 0 staat. Oké ik ben eerlijk zeg maar gewoon op een dikke -0.

Hoe kan ik het het beste uitleggen......... laat ik het zo zeggen, ik ben 5 kilometer gaan fietsen, na 3 kilometer had ik het wel gehad, mijn tempo lag te hoog en ik had het gevoel dat mijn longen mijn lijf uit kwamen.

Ik kan het nog beter uit leggen........... vorig jaar waren er twee oud collegae´s van de brandweer hier bij ons te gast. Een daarvan zou wel even de 10 kilometer mee fietsen met Rens en mij. Na, ik zal niet overdrijven, 2 kilometer zag hij het niet meer zitten en moest naast zijn fiets even bijkomen. (van Jeroen mag ik niet zeggen dat hij het was, Jeroen vind dat namelijk niet zo leuk denk ik om hier aan herinnerd te worden).

Mijn conditie moet in korte tijd veel beter worden, ik heb mijn collega Anders uitgedaagd om, via Aspyhittan, op en neer naar Storfors te fietsen. De totale tocht is ongeveer 40 kilometer, dat is op zich niet zo erg. Het ergste is dat er geen vlak stukje weg is, het is heel erg heuvelachtig met flinke hoogte verschillen. Ik moet dus even flink aan de bak

maandag 7 april 2014

De voetbalschoenen zijn er eindelijk.

Na een aantal weken wachten zijn Rens zijn voetbalschoenen eindelijk binnen. Ze hebben al een hele wereldreis gehad. Van Vietnam naar India, van India naar Duitsland, van Duitsland naar Denemarken en van Denemarken naar Zweden.


Afgelopen vrijdag heeft hij er voor het eerst op getraind en ze zaten heerlijk. Hij heeft voor de Hollandse nationale kleuren gekozen, Hij kon ze ook samenstellen in de Zweedse kleuren maar hij vond deze mooier.

woensdag 2 april 2014

Mooi weer

Net als in Nederland is het hier ook mooi weer. Het nadeel hiervan is dat het    s´nachts pittig vriest. Finn had al een paar keer gevraagd of zijn trampoline weer in elkaar gezet kon worden en nu was het zo ver.
Rens en Finn samen aan het werk.
Bijna klaar.
En springen maar.
Kijk eens hoe hoog.
Mariska haar auto moet naar de garage maar hij moest eerst even gewassen worden.

het groene gedaante in de auto is Finn hij vond het schitterend.
Buiten de servicebeurt, die hoog nodig was, heeft de auto ook twee nieuwe schokdempers gekregen, deze waren helemaal af. Ik heb maar niet gevraagd aan Mariska wat ze allemaal met de auto doet.

De jongens hadden besloten dat we moesten bbq-en. Nadat ze een heerlijke salade gemaakt hadden konden we lekker aan de gang.

Nadat ik alles op de bbq geplaatst had..................
Waren de jongens hem gesmeerd, wie gaat er draaien????
Ik offer me wel op zei Jesse.
Het was heerlijk.
Dit keer hadden we o.a. bacon-hamburgers en chili-hamburgers gehaald en deze laatste was behoorlijk pittig. Als goede ouders hebben we Finn natuurlijk geen chili-hamburger gegeven, maar toch..... Finn houd er van om ook van andermans borden te eten. Ik vond de chili-hamburgers te heet en had nog een paar stukjes op mijn bord laten liggen. Voor dat ik het wist kwam Finn aan rennen en stopte snel een stukje in zijn mond.  Het leek wel een tekenfilm, na een paar keer kauwen kreeg hij van die grote ogen en begon met zijn hand voor zijn mond te waaien. Zo heet zeg, heeft er iemand nog wat drinken zegt Finn. Rens en Jesse hadden al extra drinken gehaald en Finn dronk dit met no time op. We moesten er met zijn alle hard om lachen.

Finnshyttan

Mariska zorgt voor verschillende vakantiehuisjes van eigenaren die niet in Zweden wonen. Een van deze huisjes moesten we afgelopen weekend nakijken omdat er nieuwe gasten komen. Dit houd in dat het water er weer op moet (alleen na de winter), alles moet weer goed werken, schoonmaken en de tuin doen.

Het huisje staat op een schitterende plaats.
Met een geweldig uitzicht.
Jesse ging de tuin doen.
En ik begon de dakgoot leeg te halen.
Volgens Finn ging alles goed.
Lampen vervangen.
Even pauze, Finn wilde graag even grillen.