maandag 29 april 2013

Leen auto

Ik heb zojuist Mariska haar auto naar de garage gebracht omdat er nog het een en ander aan gedaan moet worden. Dit waren klachten die nog onder de garantie vallen. Het is een leuke rit naar Kristinehamn, in 40 minuten ben je er. Bij de vorige keren dat ik bij de garage was heb ik een rondje door de showroom gelopen, hij is dealer van Opel, Fiat en Kia. Ik heb toen een tijdje staan kijken bij de Kia Sorento en Kia Sportage. Ze zien er leuk uit en zijn nieuw niet te betalen voor iemand zoals ik. Ik had geregeld dat in een leen auto mee kon krijgen. De laatste keer dat ik een leen auto van ze mee kreeg was het een Kia Cee´d, geen verkeerde auto maar veel te klein voor ons gezin. Tot mijn verbazing kreeg ik vandaag de sleutels van een spic splinter nieuwe Kia Sportage in mijn handen gedrukt er staat nog geen 2000 kilometer op de teller. Hier probeer hem maar even uit vandaag en morgen, zegt Björn de verkoper. Ik was in mijn nopjes natuurlijk. Ja, proberen kan altijd zeg ik tegen hem.

Rijd wel lekker denk??
Het is een diesel en rijd heerlijk. De boordcomputer geeft aan wanneer je moet schakelen, als je deze aanhoud zit je in zijn 6 als je 60 kilometer per uur rijd. Als je de boordcomputer niet volgt is het een lekkere vlotte wagen. Het is een leuke auto om twee dagen in te sturen, maar nieuwe auto´s zijn veel te duur voor ons. Misschien over een jaar of 10 of zo. Morgen gaat hij weer terug en krijgen we onze eigen auto weer terug.

zondag 28 april 2013

Vissen.

Het is vandaag weer een schitterende dag, maar wel met veel wind. De jongens hadden besloten dat er gevist moest worden. Alle hengels zijn geprepareerd en het moet toch raar zijn als er geen vis bijt. Volgens mij is het nog te koud dus zullen ze vandaag nog niet bijten, zeg ik tegen de jongens. Je moet niet zeuren is het antwoord, ze vissen hier ook als er 50 centimeter ijs op het meer ligt. Tja daar hebben ze weer gelijk in, ik ga ook wel even mee. Mariska vind het maar niks vissen die gaat een rondje wandelen in het bos en wij lopen achter het huis langs naar het meer.

Pap ik wil ook een hengel zegt Finn.

Finn blijft netjes aan de kant staan.



Moet ik even serieus kijken?

Deze zijn voor de eendjes pap.

Ik kan ook serieus kijken hoor.
We zijn lekker een paar uurtjes buiten geweest en ze hebben helaas niks gevangen.

Het is vandaag op de kop af een jaar geleden dat wij naar Zweden zijn vertrokken


Het is vandaag op de kop af een jaar geleden dat wij naar Zweden zijn vertrokken en daar sta je toch even bij stil. Het maken van onze plannen was al spannend, fantaseren wat we willen gaan doen, waar  we wat willen gaan doen en hoe gaan wet het doen. Vanaf het begin van de plannen om te emigreren hebben we onze jongens betrokken. Deze waren in het begin niet zo erg enthousiast (begrijpelijk natuurlijk) , maar dat sloeg al snel om in heel erg enthousiast. Het stond voor ons al vast dat we dit met zijn alle moesten doen, iedereen moest er achter staan anders heeft het geen zin.

Ons huis in Nederland.
Ons huis, in Nederland, heeft ongeveer een half jaar te koop gestaan en in december 2011 was hij al verkocht, ondanks de dalende huizen markt. We wisten al waar we in Zweden wilde gaan wonen en we wisten ook al welk soort huis we wilde kopen, een typisch Zweeds houten huisje. We hadden afgesproken dat we geen hutje in de bossen wilde, we wilde gewoon aan de rand van een dorp wonen zodat we op de fiets overal naar toe konden.

Gemeentes bezoeken.
In de zomer van 2011 en 2012 hebben we weer verschillende gemeentes in Zweden bezocht om te kijken waar we wilde gaan wonen.  We hadden afspraken gemaakt bij 8 verschillende gemeentes om langs te komen en overal zijn we vriendelijk ontvangen. Gemeentes waar wij, in Nederland, zo iets van hadden dit kan hem wel worden vielen in de werkelijkheid tegen of zelfs heel erg tegen. Filipstad was de meest noordelijke gemeente die we bezocht hadden. Mariska had meteen zoiets van dit is wel wat en ik vond het eigenlijk te noordelijk. Ik weet niet waarom, maar het voelde gewoon zo. De uiteindelijke keuze was tussen twee gemeentes en voor ons was Filipstad de meest aantrekkelijke gemeente om te gaan wonen. Na een verblijf van een paar dagen op de camping in Filipstad en na vele kilometers door en rond Filipstad te hebben gereden hebben we met zijn alle besloten om hier te gaan wonen. Tevens hebben we diverse keren verschillende beurzen en bijeenkomsten bezocht over het emigreren naar Zweden

Het huis.
Tijdens een rondleiding door Filipstad kwamen we ons toekomstig huis tegen. Deze stond al een half jaar leeg en de eigenaar (Pär) was toevallig in de tuin bezig. We mochten rond kijken en eigenlijk waren we meteen verkocht. Het huis was flink gerenoveerd en eigenlijk hoefde we allen ons bed neer te zetten en we konden er gaan wonen. Het duurde uiteindelijk tot ongeveer januari 2012 dat wij het huis kochten.

Ons nieuwe huis.

Ontslag of nog wat zekerheid?
Op mijn werk, bij de Veiligheids- Regio Kennemerland, in Nederland wisten ze al snel dat wij een huis gekocht hadden in Zweden en dat ik weg zou gaan voor ............. tijd. Mariska en ik hadden besloten dat ik voor anderhalf jaar onbetaald verlof zou opnemen. Dit geeft ons ook een stukje zekerheid mocht ons avontuur in Zweden mislukken. Tevens kon ik zo zelf mijn sociale zekerheid verder betalen via de werkgever. In de brief die ik ontving van de brandweer stond dat ik tot 1 november 2013 recht had op onbetaald verlof.

Het afscheid.
Ik kan daar kort over zijn, het is zwaarder dan we, maar ook voor de kinderen, ons hadden voor gesteld. Bij iedereen is wel een traan over de wangen gegaan. Het was fantastisch om te zien hoeveel familie en vrienden er s´morgens vroeg om 6 uur in Limmen stonden om ons uit te zwaaien. Eigenlijk waren we blij dat we in de auto zaten en richting Zweden reden. We konden het, rare afscheid gevoel, achter ons laten en de kriebels in ons buik toelaten, kriebels voor ons avontuur in Zweden, wat gaat het ons brengen. We hebben twee dagen over de reis gedaan en alles is zonder problemen verlopen.

De eerste twee weken op de Camping.
De eerste twee weken hebben we op de Munkenberg Camping in Filipstad gestaan. De overdracht van het huis was gepland op 15 mei 2012. Dit hadden we expres zo gedaan omdat eind april de overdracht van ons huis in Nederland was en dan moest het geld ook nog overgemaakt worden naar Zweden. We hebben het vreselijk getroffen met het weer op de camping het was gewoon schitterend.

Het was een lange rit, de jongens hebben heerlijk geslapen.
Lekker genieten van het mooie weer.
Wat loopt er op de weg? Een kikker. 
Lekker met zijn alle in 1 bed, een groot feest.

Onze Lucy genoot ook nog van de Zweedse zon, een paar maanden later is ze helaas overleden.

De school.
Vanaf de camping zijn de jongens voor het eerst naar hun nieuwe school gegaan. Bij de inschrijving van Jesse was alles goed gegaan en hij kon meteen beginnen, maar bij de school van Rens leekt het wel of de formulieren in het bos verdwenen waren. Rens dacht meteen dat hij nog een paar dagen vrij had, maar niks was minder waar, hij mocht ook meteen blijven. Geen probleem zei de juf, laat hem maar achter het komt goed. Finn heeft tot september moeten wachten voor een plaatsje op zijn school. Nu een jaar later kunnen de jongens redelijk tot goed Zweeds. Het schoolsysteem is iets anders dan in Nederland maar de jongens doen het er goed op. De jongens praten ondertussen goed Zweeds, het is veel beter gegaan dan wij dachten. Over anderhalve maand hebben ze weer zomervakantie, 10 weken lang........... Ook wij gaan naar school, SFI cursus. Dit is een speciale school voor buitenlanders die de Zweedse taal willen/moeten leren. Ik ben hier maar zes weken geweest en ben toen gaan werken maar Mariska gaat hier nog steeds naar toe. Ze doet het prima, ze praat goed Zweeds en verstaat alles. Voor telefoongesprekken met de belastingdienst draait ze de hand niet om. Ze praat veel beter Zweeds dan ik, top van haar.

Eindelijk is het huis van ons.
Na twee weken camping was de overdracht van het huis. Nu moesten we nog twee weken wachten op de verhuiswagen. We hadden de verhuizer de vrijheid gegeven om een zogenaamde combinatievracht te maken, zodat hij niet alleen voor onze spullen naar Zweden hoefde te rijden maar deze kon combineren met een andere vracht, dit scheelde aanzienlijk in prijs en wij sliepen toch in de caravan.
Eindelijk was de verhuiswagen er, wanneer gaan we fietsen mama?
Weer een huis vol met dozen!!!!
De buren.
We hebben het vreselijk getroffen met de buren, wat een lieve hier mensen allemaal. Als je over Zweden leest staat er dat de Zweedse mensen gesloten zijn, maar niks is minder waar. Ze willen altijd een gesprek met je voeren en als we vragen hebben hoeven we maar aan te kloppen. Met regelmaat moeten we ook de koffie komen en dan staat er altijd taart en koek voor ons klaar. Rens heeft zelfs wat bijles van Elisabeth.

Het sporten.
Rens heeft in de zomer gevoetbald en in de winter geijshockeyd. Jesse heeft de afgelopen periode innebandy gespeeld. Overal zijn we vriendelijk ontvangen en we werden geholpen met materiaal, vooral de ijshockey spullen die zijn best wel prijzig. Afgelopen zomer hebben we veel gemountainbiket in de bossen en we gaan dit zeker deze zomer weer doen, twee minuten fietsen en we zitten midden in de bossen. In de winter hebben volop geskied.

Is het gras hier dan groener?
Het gras is hier zeker niet groener dan in Nederland. Ook hier heb je je zorgen, je vaste lasten en levensonderhoud. Het dagelijks leven is hier duurder dan in Nederland, voor ons persoonlijk zijn de verzekeringen, wegenbelasting, benzine en dat soort zaken goedkoper dan in Nederland. Van alleen onze spaarcenten kunnen we niet leven. De eerste paar maanden dat we hier waren hebben we in en rond het huis wat klusjes gedaan en natuurlijk moesten er dozen uitgepakt worden en het een en ander weer in elkaar gezet worden.
Trap gemaakt, later heb ik er nog leuningen aan gemaakt.

Hout moest gezaagd en gehakt

en het huis geschilderd, maar het is nog niet klaar.
Het is fijn als er ook wat centjes binnen komen, dat maakt het leven wat makkelijker. Ook hier is de crises heel erg voelbaar en is het moeilijk om aan een baan te komen, laat staan een baan in Filipstad. Toch heb ik een baan gevonden in Filipstad, ik heb geluk gehad. Ik ben bij verschillende bedrijven langs gegaan en heb mij daar voorgesteld tevens heb mijn CV daar achter gelaten. Het duurde dan ook niet lang dat ik werd gebeld met de vraag of ik langs wilde komen voor een gesprek. Ik kon per 1 december beginnen en werk er met veel plezier. Ondertussen is Mariska een eigen bedrijf begonnen en deze begint ook lekker te draaien. Tevens werkt Mariska in de thuiszorg hier in Filipstad. Ondertussen hebben we besloten dat ik heb mijn ontslag bij de brandweer zou indien, voor ons gevoel zijn we hier zo langzamerhand helemaal ingeburgerd en we vermaken ons prima

De eerste visite uit Nederland.
De eerste visite uit Nederland was mijn goede collega van de brandweer met zijn vrouw. Jitse en Gerda hadden  speciaal voor de grote rit een nieuwe auto gekocht (hahaha). Gerda en Jitse sliepen bij Zweedse kennissen van ons, deze hebben een bed and breakfast en dit is ze prima bevallen.
Jitse, Mariska en Gerda.
We hadden Jitse en Gerda een boodschappenlijstje gegeven en ze hadden van alles voor ons mee genomen, Dank je wel. De volgende bezoekers waren Cor en Ping en twee dagen later kwamen mijn vader en moeder ook gezellig langs. Ook hun hadden Hollandse producten mee genomen, heerlijk.
Cor en ping sliepen in de caravan voor het huis.
We hebben heerlijk gewandeld.
Finn had weer zijn grote vriend terug gevonden.
Ping was aan de beurt om koken.
Wij speelde een spelletje.
En Finn vertelde waar we wonen.
Als laatste zijn Aad, Yvon, Hugo en Kees bij ons langs geweest en hebben hier kerst en oud en nieuw gevierd. Nou ja gevierd, we waren met zijn alle, om de beurt, ziek. Oud en nieuw hebben we helemaal niet mee gemaakt, we lagen om 9 uur in bed met zijn alle. Toch was het heel erggezellig.
Lekker sleeën,
En warme worstjes bakken.
De eerste toezeggingen voor dit jaar zijn ook al weer binnen, Mariska haar vader en moeder willen ook heel graag langs komen deze zomer. Jitse en Jeroen komen op de motor langs en een vriend van Rens komt met het vliegtuig ik moet hem alleen even ophalen in Stockholm. Het toeval wil, dat als Jesse terug vliegt uit Nederland voor een korte vakantie, Randy ook in het zelfde vliegtuig zit. Dit scheelt weer een ritje van ruim 6 uur rijden. Iedereen is welkom hier!!

De zomer en de winter.
We hebben afgelopen jaar, volgens de buren, een erge natte zomer gehad. Zelf vonden we het wel meevallen, wij vinden het een typische Hollandse zomer. We hebben van alles ondernomen en overal van genoten. Het word hier s´nachts niet helemaal donker, het blijft een beetje schemerig. Dit was het enigste waar we aan moesten wennen. We keken eigenlijk uit naar de winter, een echte lange winter hebben we nog nooit meegemaakt. Ondertussen hebben we deze nu ook mee gemaakt en ik moet eerlijk zeggen we hebben, eigenlijk, alleen maar genoten van al het sneeuw en ijs. Het koudst wat wij hebben mee gemaakt was -22 graden, maar eigenlijk voelde het helemaal niet koud, het zonnetje scheen altijd wel. De winter begon half december, met sneeuw, en nu zo eind april is nagenoeg al het sneeuw verdwenen.

Tot slot. 
Terugkijkend hebben we het hier, het afgelopen jaar, niet zo slecht gedaan. We hebben heel erg veel gedaan, meegemaakt, ondernomen en geleerd. We zijn lekker ingeburgerd en de jongens zijn lid van diverse sportclubs en hebben hun draai gevonden. Als we hier met zijn alle aan tafel zitten en we vragen aan de jongens of ze terug willen naar Nederland is het antwoord vol mondig NEE. O ja, pap wel voor een korte vakantie maar dan snel weer terug naar Zweden, we vinden het in Nederland veel te druk.

Zelf hebben we het gevoel dat we meer genieten van onze kinderen, we hebben meer tijd voor ze, we ondernemen meer veel dingen samen, we genieten daar dan ook met zijn alle van. Het lijkt wel of we er hier dubbel van genieten van onze kinderen. Zelf hebben wij er ook geen spijt van dat we uit Nederland vertrokken zijn, we voelen ons hier ondertussen thuis. Als we het over mochten doen zouden we het zelfde pad bewandelen. Misschien af en toe een andere bocht nemen, al doende leert men.

Als laatste willen we iedereen nog bedanken voor alle leuke reacties die we krijgen over het blog. Achter de schermen kan ik zien dat we steeds meer lezers krijgen en dat is leuk om te zien. Ik probeer mijn best te doen om iedere week iets te schrijven en iedereen op de hoogte te houden over onze belevenissen in Zweden.

Aan iedereen die op het punt staat om ook zijn/hun leven om te gooien willen we alleen maar zeggen:

                      DURF, LEEF EN GENIET.
                               

Verjaardag vieren

Gisteren heeft Mariska haar verjaardag gevierd. Ze had wat vriendinnen uitgenodigd en de buren. De Zweedse stijl van verjaardag vieren bevalt ons prima, Verschillende soorten taart op tafel en iedereen pakt lekker een aantal stukjes, heerlijk gewoon. Het was mooi weer dus de bbq is ook lekker aangegaan. Al met al was het een leuke dag.

Even een lekkere tonijn salade maken

Gezellig, vandaag komt er nog meer visite. 

De bbq, met een mond vol!!!

Finn heeft er een nieuwe vriendin bij.
 Om een uur of half 10 s´avonds, we zaten net op de bank, kreeg Mariska een berichtje van de buurvrouw. Of we nog even een borreltje kwamen drinken. Finn sliep al en Rens en Jesse waren met andere dingen bezig dus we gingen met zijn tweeën. Ik moet even vertellen dat, hoe verder de avond vorderde, mijn Zweeds met sprongen vooruit ging. Maar dat kan ook aan de alcohol gelegen hebben, ik twijfel nog een beetje.

donderdag 25 april 2013

Een verassing voor zijn moeder.


Mariska is morgen jarig en Jesse wilde graag zijn moeder verassen door een taart maken. Deze taart heeft hij ook op school gemaakt dus hij weet hoe het moet. Mariska is vanavond aan het werk dus we kunnen rustig aan de gang zonder dat ze het weet. Na het halen van de benodigdheden is hij lekker aan de gang gegaan. Ik moet zeggen hij ziet er heerlijk uit. Top gedaan Jesse.

Hij heeft er plezier in, hij word echt lekker pap.
Er gaat van alles op jam, slagroom en chocola.
Hij ziet er heerlijk uit, dat word smullen.

Nieuwe velgen voor Mariska

Per 15 april is het, volgens de wet, verboden om op spijkerbanden te rijden. Dit jaar is de datum 15 april niet zo nauw genomen omdat er nog een aantal sneeuwbuien waren rond 15 april. Voor mijn auto had ik al alles gereed gemaakt maar voor Mariska haar auto moesten we nog nieuwe velgen kopen, de zomerbanden hadden we nog liggen. Vandaag zijn de winterbanden gewisseld voor de zomerbanden met de nieuwe velgen.

 Velgen met winterbanden

Nieuwe velgen met zomerbanden, ze zijn bijna het zelfde.
Banden opslag: 1 set spijkerbanden en 1 set winterbanden voor de  Volvo. 1 set winterbanden voor de  Santa Fe en  1 set banden voor de caravan.
Het is maar goed dat we genoeg opslagruimte hebben om het een en ander op te slaan. We mogen nu weer 6 maanden met zomerbanden rijden, per 15 november mogen de spijkerbanden er weer onder.

dinsdag 23 april 2013

Boodschappen doen

Als ik ga boodschappen doen gaat meestal 1 of meerder jongens met me mee. Ze vinden het gezellig en ze kunnen zelf ook nog bepalen wat ze in het weekend willen eten. (door de weeks eten ze op school) Als alleen Finn mee gaat gebeuren er de laatste tijd rare dingen met ons karretje/mandje, je herkend hem niet meer terug. Ik heb al een paar keer het idee gehad dat ik de winkelwagen van een ander, per ongeluk, aan het vullen was.

Wat gebeur er nu?
Hij weet ondertussen goed de weg in de verschillende winkels waar we komen en dat buit hij dan ook goed uit. Als ik begin met wat melk en brood in de wagen te doen zegt hij in een keer: ik moet even ergens kijken. Hij schiet dan een pad in en je ziet hem voorlopig niet meer terug. Ik ben ondertussen ander boodschappen aan het zoeken en als hij dan terug komt heeft hij een arm vol met goed bedoelde boodschappen die we niet nodig hebben. Deze worden zo gedumpt in de wagen en hij gaat weer op weg om de volgende landing te halen. Ik heb dit van de week een tijdje aan zitten kijken en voor dat je het weet is je kar onherkenbaar en lekker gevuld. Als ik aan hem vraag wat we hier me moeten is het antwoord: nou gewoon kopen, het is toch lekker. Ja dat begrijp ik, we kunnen niet alles mee nemen zeg ik tegen hem, je mag twee boodschappen uitzoeken. Na wat gemopper gaat het een en ander terug en ondertussen probeert hij nog of hij vier boodschappen mag houden. Nee Finn, twee mag je er houden.

Volgende keer als hij mee gaat vertel ik hem meteen dat hij twee boodschappen mag uitzoeken, dit scheelt weer in de tijd, we hoeven niks meer terug te leggen.

maandag 22 april 2013

Sollicitatie gesprek

Een paar weken geleden stond er in de krant een advertentie. Er werd personeel gezocht voor de thuiszorg. Mariska zag dit wel zitten en heeft meteen een brief geschreven en opgestuurd. Na een week zegt ze tegen mij, ik denk dat ik maar even langs het kantoor voor de thuiszorg ga, straks denken ze dat ik geen Zweeds spreek. Zo gezegd zo gedaan. Een kort gesprekje later waren ze blij dat ze langs kwam. Of ze even een formulier wil doornemen en dan een testje en ze kan beginnen. Oke dat gaat snel!!! Afgelopen vrijdag werd ze gebeld of ze vandaag, maandag, langs kon komen. Vandaag had ze een officiële sollicitatie gesprek. Ze gaat eerst drie dagen proef draaien en dan kan ze mee draaien in het rooster. Vrijdag beginnen!!!

Mariska is van school gestuurd!!!!!!!!

Mariska is van school geschopt, ze mag niet meer terugkomen. Wat heeft ze eigenlijk gedaan? Ze is geslaagd voor het diploma SFI -Svenska För Invandrare- Zweeds voor emigranten. Ze heeft het hoogste niveau gehaald, en dit in zes maanden. Een top vrouw heb ik toch. Ze is alleen een beetje teleur gesteld. Ze had eigenlijk nog even door geleerd, maar ze mag niet meer terug komen omdat ze geslaagd is. Wat nu? Ze gaat, straks, twee keer per week naar school voor een vervolg opleiding Zweeds.

vrijdag 19 april 2013

Zo blij is ze nou.

Vandaag is de nieuwe wasmachine gebracht, we kunnen weer wassen in ons eigen huis. Mariska is er erg blij mee, kijk maar wat ze op haar Facebook schreef.


Jippie alvast mijn cadeau gehad voor mijn verjaardag,
vandaag gebracht een splinternieuwe, stralende, witte wasmachine.
Zo nu weten jullie gelijk wat ik aan het doen ben?
Ik ben zo blij met mijn cadeau en ik heb nog nooit zo´n duur cadeau gehad. :-D
En altijd al willen hebben voor mijn verjaardag.
Prettig weekend allemaal ik heb het druk met............

dinsdag 16 april 2013

De wasmachine

Als je denkt dat wat gespaard hebt om .............. te kopen komt er wel iets om de hoek kijken wat vervangen moet worden. Afgelopen donderdag stopte de wasmachine er mee. Mariska kwam uit de kelder met de mededeling dat de wasmachine de was niet wilde terug geven. Na een snelle blik in de zekeringenkast zag ik dat er een stop uit was. Na het plaatsen van een nieuwe stop kon de deur van de wasmachine open en de was kon er uit. Na wat stoeien met de wasmachine hoorde ik hard gezoem uit de wasmachine komen en sloeg de stop er weer uit. Vandaag is de monteur langs gekomen en er moet voor 3000 Krone aan nieuwe onderdelen in. Wat is wijs. Daar denk ik niet zo lang over na zegt Mariska voor dat geld heb je ook een nieuwe. Goed, wij naar de winkel. Inderdaad voor 3000 Krone heb je een nieuwe, maar waarom zoekt ze dan een duurdere uit? Vrijdag word hij geplaatst. Ondertussen wast ze de was in de vakantiehuisjes, dat gaat ook goed je moet alleen even op en neer rijden.

zaterdag 13 april 2013

En alles is weer wit

Gisteravond begon het al een beetje te sneeuwen en vanochtend dat we wakker werden was alles weer wit. Het was, nagenoeg, helemaal weg. Er is ongeveer acht centimeter gevallen. Ze noemen het hier blödsnö, wij noemen het gewoon natte sneeuw.

Terwijl Mariska en ik voor kijken wat er weer allemaal gevallen  is roept Finn ons.

Papa, mama achter in de tuin lopen weer hertjes.
Het blijft de hele dag een beetje sneeuwen en in de middag gaat het over in regen, het is dus echt een dag om  binnen klusjes te doen en lekker binnen spelen.

Jesse had besloten om zijn Lego trein weer te maken.

Samen waren ze lekker aan het spelen.
Finn wilde toen ook zijn Duplo trein in zijn kamer, alles kan......
Ik mocht geen foto van Rens maken, maar die zat in zijn kamer te gamen met vrienden uit Nederland. Als het goed is hebben ze voor volgende week beter weer beloofd, ze hebben het over 15 graden boven nul. We gaan het mee maken.


woensdag 10 april 2013

En kalv är uppkallad efter granne

Tijdens een gezellig gesprek, met een heerlijk glasje wijn, met de buurvrouw werd het onderwerp namen aangehaald. Welke namen komen er voor in Nederland en welke namen komen er ook voor in Zweden. Katarina vraagt op een gegeven moment komt mijn naam ook voor in Nederland, waarop Mariska zegt ja hoor. Alle koeien heten katarina, katarina 1, katarina 2 enz enz. Hier werd vreselijk toen om gelachen en bij Mariska kwam op een leuk idee.

Een oude brandweer collega van mij, niet omdat hij oud is maar .............. laat maar zitten, je begrijpt wel wat ik bedoel, heeft een melkveebedrijf. Ormsby Field in Castricum, is de boerderij van Gerard en Wilma Veldt. Ze hebben overigens ook een hele leuke camping bij de boerderij, maar dat even ter zijde. We hebben nog steeds contact met ze, voornamelijk Mariska via Facebook. Mariska heeft aan Gerard gevraagd of hij ook een koe wilde vernoemen naar onze buurvrouw Katarina. Geen probleem zei Gerard, ik zet haar op het namenlijstje. En van de week was het zo ver. We kregen een berichtje dat er een kalf geboren was, ze was vernoemd naar Katarina. Katarina was in de wolken zo blij.

Hier het bewijs dat ze bestaat.
Is ze geen plaatje.
De reactie van Katarina: Underbart! Vilken äre att få denna lilla sötning uppkallad efter mig! Hoppas att hon blir en fin avelsko! 

Vertaling: Wat een eer dat deze kleine lieverd naar mij is vernoemd! Ik hoop dat het een mooie fok koe wordt.

Beste Gerard en Wilma, we willen jullie bedanken voor de medewerking, geweldig gewoon, we spreken elkaar nog.

dinsdag 9 april 2013

Nu moet ik gaan opletten!!

Finn gaat iedere dag naar het kinderdagverblijf. Hij heeft het vreselijk naar zijn zin. S´morgens lekker ontbijten, dan lekker spelen en met de middag lekker warm eten. De juffen vertellen dat hij eet voor twee, ze staan er van te kijken wat er allemaal ingaat. De laatste tijd is hij ook meer aan het praten met de kinderen en de juffen, in Zweeds wel te verstaan. Dat hij alles verstond wat er op school gezegd werd wisten we al, maar dat hij ook lekker Zweeds aan het praten is is nieuw voor ons.

Dit betekend ook dat hij dit thuis voortzet en dan komt het. Hij praat hier Zweeds en Nederlands door elkaar, en dan gebeurd het dat ik hem wel eens niet versta. Vraag ik aan hem of hij het nog een keer wil zeggen kijkt hij mij raar aan en vraagt me versta je me niet of zo? Hij herhaald wat hij zegt en vanuit een hoek gilt een van de jongens wat hij bedoeld. Dat versta ik ook wel hoor maar ik moet even nadenken, mag dat niet. Ja, ja klinkt het uit de hoek

Na een dag hard werken mag je wel even lekker liggen op de bank.

Skatteverket

De belastingdienst, die bestaat hier ook natuurlijk. We hebben er hier de lusten maar ook de lasten van. Voor de eerste keer zat deze, voor ons, in de brievenbus. Niet in zo´n duidelijke blauwe enveloppe maar gewoon een witte. Dit verlaagd de schrik reactie iets, denk ik. Alles is al voor je ingevuld je hoeft hem alleen controleren. Ik merk meteen op dat er niks veranderd is ten opzichte van Nederland. Mariska krijgt terug en ik moet betalen. Story of my live.

zondag 7 april 2013

Van ontspannen naar gespanne

Wij hebben hier een, ietsje, luxere douche dan in Nederland. Er zitten meerder douchekoppen in, wat extra stralen die je op je rug kan zetten en er zit een sauna in. Onze jongens hebben dit allemaal al een keer gedaan maar Mariska nog niet. Zojuist zit ze op de bank en vraagt, mag de openhaard aan ik heb het koud. Nu nog zeg ik, waarom ga je niet even douche of neem lekker even de sauna. Ze kijkt me aan en zegt goed idee, ik ga het proberen. Ik ook zegt Finn meteen, ik wil ook in de sauna. Zo gezegd zo gedaan, Mariska en Finn zitten een paar tellen later in de douche, de deuren gaan dicht en de sauna gaat aan. Al snel zijn de ruiten beslagen en zie ik alleen nog wat schimmen staan, iets wat op Mariska en Finn moet lijken. Ik begin in mijn eigen te lachen, het lijken wel twee sardientjes in een potje denk ik. Ik roep snel Rens en Jesse en die komen ook kijken, ze moeten er ook om lachen. Wat is er?? Word er uit de douchecabine geroepen door Mariska. Niks roepen we met zijn drieën. Op een gegeven moment zeg ik tegen Jesse, moet nog meer lachen, pak een beker water. Ik ben nog niet uitgepraat of Jesse staat al met een volle beker water klaar. Maak de deuren open zegt hij. Mariska had ondertussen al wat condens van de ramen afgeveegd om te kijken wat er aan de hand was. Dat doe je niet hoor Jesse Hoebe roept ze en ze pakt de deurknoppen stevig vast zodat de deuren niet meer open kan. Zo stevig dat haar konkels helemaal wit worden. Wij beginnen weer te lachen en Jesse probeert de deur open te maken maar het lukt niet, zo stevig heeft Mariska de deur vast. Ik zat hier zo ontspannen zegt ze, nu ben ik weer gespannen, leuk hoor.......... Nou wij hebben wel ontspannen gelachen.

Weer op de fiets

Het vriest s´nachts nog een beetje en overdag schijnt heerlijk de zon. De sneeuw smelt nu snel weg, de tuin ziet er weer groen en vertrouwd uit. We hebben vanaf begin december sneeuw gehad, het is voor het eerst in ons leven dat we zo lang in de sneeuw gezeten hebben. We hebben het nooit als lastig ervaren we hebben er lekker van genoten.

Omdat het niet meer zo hard meer vriest ben ik weer op de fiets gestapt naar mijn werk.
Het wat fris s´ochtends maar s´middags is het heerlijk om weer naar huis te fietsen. Het is maar een klein stukje, ongeveer 4 kilometer en er zitten nauwelijks heuvels in dus het is goed te doen.

woensdag 3 april 2013

Tandarts

Voor wat betreft de tandarts is voor de jongens alles goed geregeld. Ze hoeven niet op een wachtlijst en ze zijn ondertussen al voor een controle langs geweest. Voor kinderen is het hier, in Zweden, erg goed geregeld. Voor ons is het iets anders. Wij staan op een wachtlijst van ongeveer twee jaar. Maar als er echt iets aan de hand is mogen we gewoon langs komen. En gisteren gebeurde iets waarop ik niet echt zat te wachten. Tijdens het eten brak er een brok van mijn kies af. Jeejte heb ik dat, dacht ik. Ik ben al niet zo´n grote fan van de tandarts. Nou moet ik bellen of bel je zelf zei Mariska. Ik regel het zelf wel vertelde ik haar. Vanochtend, om half acht, stond ik al bij de receptie van de tandarts om een afspraak te maken. Op mijn werk vertelde ze me dat ik na het weekend wel aan de beurt zou zijn, ja ja dacht ik wacht maar tot die Hollander terug komt met zijn afspraak. Na een vriendelijk praatje met de dame achter de computer, over van alles behalve over de tandarts, mocht ik om 10 voor 11 al langs komen. Toen ze dit op mijn werk hoorde begrepen ze niet hoe ik dit voor elkaar had gekregen. Om 10 voor 11 zat ik in de stoel van de tandarts en hij vertelde me dat hij de vulling ging aanvullen. Geen geboor gewoon wat van dat cement er in en klaar. Dat gaat makkelijk in Zweden dacht ik. Ik wilde net van de stoel afstappen toen hij begon over een terug kom afspraak. Pardon is dit niet goed dan vroeg ik aan hem? Nee, dit is tijdelijk. Als je terug kom krijg je een verdoving, boren we alles netjes schoon, plaatsen een ring om de tand en dan maken we hem weer netjes. O, oké zei ik schoorvoetend tegen hem. Hier 22 mei zie ik je weer zei de tandarts.